วันนี้ JpopTH พาคุณมาสัมผัสเรื่องราวของหนุ่มๆ Hey! Say! JUMP กันอีกครั้ง โดยในครั้งนี้ จะเป็นการเล่าถึงประสบการณ์และความประทับใจ เมื่อครั้งที่ได้ไปเยือนดินแดนแห่งสีสัน Las Vegas ไปติดตามเรื่องราวของพวกเขากันได้เลยค่ะ …
อาริโอกะ ไดกิ
●ลาสเวกัสเป็นสถานที่ในฝันที่ผมอยากไปที่สุดเลยล่ะ! ได้พักในโรงแรมใหญ่ๆ แล้วการแสดงโชว์ก็สุดยอดไปเลยด้วย อย่างเช่นพวกโชว์การแสดงน้ำพุของเบลลาจิโอ หรือโชว์ภูเขาไฟระเบิด ผมชอบเพลงฝั่งตะวันตก เพราะอย่างนั้นแล้วการที่ได้ยินเพลงที่ปรกติตัวเองฟังอยู่เป็นประจำบนถนนที่ผมกำลังเดินอยู่ มันทำให้รู้สึกดีใจมากเลย พอไปที่ร้านสะดวกซื้อ พี่พนักงานที่คิดเงินอยู่ตรงแคชเชียร์ร้องเพลงที่เปิดอยู่ในร้านอย่างคลั่งไคล้เลย(หัวเราะ) เค้าร่าเริงแจ่มใสจนเกินไปเลยล่ะ!
●ผมนั่งเซกเคียวแมชชีนที่อยู่ด้านบนของหอชมวิวที่สูงมากๆ วิวทิวทัศน์ในยามค่ำคืนมันสุดยอดมากเลยล่ะ!
ทาคาคิที่เล่นเครื่องเล่นนี้ด้วยกัน ตอนแรกเค้าจะมีนิสัยที่จะพูดอะไรทำนองว่า “ไม่เห็นจะกลัวเลยสักนิดอ่ะ!” เป็นต้น แต่พอระหว่างที่กำลังเล่นเครื่องเล่นนี้อยู่ เค้าก็จะเข้าสู่โหมดขี้กลัวล่ะ เค้าพูดว่า “ชั้นไม่ไหวแล้ว! อยากลงเร็วๆแล้ว!” ล่ะ (หัวเราะ) อย่างที่ผมคิดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าคนที่พึ่งพาได้มากที่สุดก็คือ เคย์โตะที่พูดภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่วล่ะนะ แต่ว่าผมตกใจที่เค้าหยิบใช้ระหว่างเกลือกับน้ำตาลผิดในร้านสเต๊กล่ะ… ผมคิดไว้ว่า “ถ้ามีเคย์โตะไปด้วยล่ะก็ยังไงก็จะไม่ทำอะไรที่ผิดพลาดหรอก” แต่ว่าแม้แต่มันฝรั่งของชั้นนายยังใส่น้ำตาลลงมาแทนเลยหรอเนี่ย!(หัวเราะ)
ยาโอโตเมะ ฮิคารุ
●พูดถึงลาสเวกัสแล้ว มันเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยบรรยากาศที่เริงร่าสนุกสนาน เพราะฉะนั้นแล้วก็เลยรู้สึกสนุกสนานขึ้นมาเลยล่ะนะ เพราะตรงนี้มันเลยทำให้ผมรู้สึกอยากอาหารขึ้นมามากๆเลยล่ะ ในเครื่องบินจะมีอาหารออกมาให้ทาน2ครั้ง พนักงานก็พูดว่า “เชิญรับประทานตามสบายเลย” แล้วด้านบนก็จะมีอาหารวางไว้อยู่ ผมทานตั้งแต่ของว่างไปจนถึงขนมเลยล่ะ ช่วงที่เปลี่ยนไปขึ้นเครื่องต่อ ผมก็ยังทานพิซซ่ากับขนมปังครัวซองช็อคโกแลต พอถึงที่ลาสเวกัสตอนเช้า, กลางวัน, เย็น ผมกินเนื้ออย่างเต็มที่เลย! รอบๆตัวผมมีแต่ชาวต่างชาติ เพราะอย่างนั้นแล้ว บทสนทนา หรือคำพูดก็ไม่เข้ามาในหูของผมเลย อาจจะเป็นเพราะว่าผมมุ่งมั่นกับการทานอาหารก็เป็นได้นะ
●ตอนที่ผมเล่นเซกเคียวแมชชีนด้วยกันกับยาบุแล้วก็ไดจังน่ะ ข้างผมมีคุณลุงชาวอเมริกันผิวดำนั่งอยู่ข้างๆล่ะ เค้าบอกกับผมว่า “เครื่องเล่นนี้น่ะ ถ้าไม่จับที่เกาะมันจะทำให้สนุกขึ้นนะ” ล่ะ แล้วผมก็ตอบกลับไปว่า “OK!” แล้วผมก็จับมือของคุณลุงเอาไว้ เราสองคนยกแขนขึ้นเป็นรูปตัว”W” ฉับพลันเครื่องเล่นก็ถูกปล่อยลงมาด้านล่างเลยล่ะ อารมณ์ที่ขึ้นถึงจุดสูงสุดแบบนี้ ลาสเวกัสน่ะสุดยอดอย่างที่คิดเอาไว้เลยจริงๆ!
โคตะ ยาบุ
●ตอนที่มาลาสเวกันตอนนั้นก็ผ่านประมาณ 6 ปี มาแล้วสินะ ถ้าเปรียบเทียบกับคราวก่อนที่มา คราวนี้รู้สึกว่าอากาศค่อนข้างจะร้อนกว่าตอนนั้น แบบนี้มันเรียกว่าเพราะว่าภาวะโลกร้อนหรือเปล่า? แต่ว่า อากาศไม่ค่อยชื้นสักเท่าไหร่มันก็เลยใช้ชีวิตอยู่ได้ง่ายเลยล่ะ ถ้าเดินไปบนถนนสายหลักของเมืองนี้จะเห็นคนแต่งตัวคอสเพลย์เยอะแยะเลยล่ะ ผมแค่ดูก็รู้สึกสนุกขึ้นมาเลยล่ะ♪ อย่างเช่นคนที่แต่งตัวเป็น เอลวิส เพลสลี คนเต้นเพลงจังหวะแซมบ้าด้วยท่าทีที่ดูเท่ห์…แล้วก็มีคนแต่งตัวเป็นมาริโอ้กับ uigi ผมถ่ายรูปด้วยกันกับเขาด้วยล่ะ หลังจากนั้นมาริโอ้ก็ขอชิฟจากผม มันค่อนข้างจะเป็นเรื่องที่สลับซับซ้อนเป็นหน่อยล่ะนะ “คำพูดแบบนั้นมันเป็นคำพูดของฮีโร่ที่ใฝ่ฝันสมัยที่ยังเป็นเด็ก” ล่ะ (หัวเราะ)
●มันเรียกว่าสตาร์โทสเฟียทาวเวอร์ เป็นเครื่องเล่นแนวเอกซ์สตรีมที่อยู่เหนือหอชมวิว มีทั้งหมด3อย่าง ทุกอย่างสุดยอดไปเลยล่ะ! ตอนที่เล่นชิงช้าหมุนแบบเหาะ ผมร้องเพลง “SUMMARY” ด้วยกันกับฮิคารุตอนที่เล่นมันเลยล่ะ หน้าร้อนปีนี้ เราจะต้องขึ้นบินทุกๆวันเลย เพราะอย่างนั้นแล้ว พอขึ้นชิงช้าหมุนแบบเหาะแล้วก็เลยดูจะติดนิสัยร้องเพลง “SUMMARY”ขึ้นมาเลยล่ะ!
จิเนน ยูริ
●ผมไปดูโชว์การแสดง “Oh” มาล่ะ มันเป็นโชว์ที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมากเลย ความรู้สึกที่ดูแล้วประทับใจก็คือ ฉากสระว่ายน้ำทรงกลมล่ะ! ทำการแสดงในน้ำ อีกทั้งเหาะบินขึ้นไปสูงๆ แบบนั้นน่ะมันเป็นแนว “ละครสัตว์” เลยล่ะ โดยเฉพาะผู้หญิงสองคนที่เหาะชิงช้ากลางอากาศทำท่าไม้ตายอย่างต่อเนื่องติดต่อกัน ยูยะที่นั่งดูอยู่ข้างๆให้คำสัญญาไว้ว่า “คอนเสิร์ตปีหน้า เราสองคนมาทำแบบนั้นกันเถอะ!” ล่ะ (หัวเราะ) ผมน่ะ ท้าทายความสามารถของตัวเองในการเหาะแสดงกลางอากาศแล้วก็เล่นบันจี้จั้มพ์ แต่ว่า ผมก็คิดอยากที่จะเพิ่มทักษะในการเล่นของตัวเองให้มากกว่านี้ล่ะ
●ครั้งนี้ ผมมีโอกาสได้คุยกับคนอเมริกา แค่เพียงเล็กๆน้อยๆเอง ตอนที่ผมใส่ชุดว่ายน้ำขึ้นลิฟท์อยู่นั้น ชาวต่างชาติก็ถามผมเป็นภาษาอังกฤษว่า “Pool?” (สระว่ายน้ำ?) ผมก็ตอบกลับไปว่า “sea (ทะเล)” ล่ะ แต่ว่าจริงๆแล้วผมจะไปทะเลสาบล่ะ… แต่ถ้าพูดถึงเรื่องผิดพลาดอะไรทำนองนี้ เรื่องที่ยามะจังเข้าห้องน้ำผิดไปเข้าห้องน้ำผู้หญิงน่ะ มันเป็นเรื่องที่จี้มากเลยล่ะ(หัวเราะ) พวกผมตัวเล็กกว่าผู้คนที่อยู่ที่นี่ คงเพราะว่าไม่มีกล้ามด้วยล่ะมั้งน้า?
โอกาโมโตะ เคย์โตะ
●ผมใช้เวลานอนหลับในเครื่องบินที่มุ่งหน้าไปลาสเวกัสราวๆ 8 ชั่วโมงจาก9 ชั่วโมงเลยล่ะ(หัวเราะ) จิเนนที่นั่งข้างๆผม ก่อนที่เครื่องบินจะบินขึ้นเค้าถามผมว่า “เคย์โตะ จะนอนหลับเมื่อไหร่หรอ?” ล่ะ แล้วผมก็ตอบเค้าไปว่า “ใกล้จะนอนแล้วล่ะ” ไป แล้วเค้าก็พูดกลับมาว่า “ถ้างั้น ผมก็นอนเวลาเดียวกัน เหมือนกันเลยแล้วกัน เนอะ” ล่ะ แต่ว่าดูเหมือนว่าเค้าจะนอนไม่หลับ ตอนที่ผมตื่นนอนขึ้นมา เค้าก็พูดด้วยคำพูดน่ารักๆทำนองว่า “เหงามากเลยนะ” ล่ะ จิเนน ขอโทษด้วยนะ♡
●ในอเมริกาแล้วนอกจากฮาวายผมก็ไม่เคยไปเที่ยวที่อื่นมาก่อนเลย เพราะอย่างนั้นแล้วมันก็เลยเป็นครั้งแรกเลย! สนุกมากจนเกินไปเลยล่ะ ♪ คนอเมริกาก็มีนิสัยที่เฟรนด์ลี่ ตอนที่ผมลงจากลิฟท์เค้าก็ส่งเสียทักทายว่า “Have a nice day!” ด้วยล่ะ ผมเจอขนมที่หวนคิดถึงสมัยที่ผมทานตอนที่อยู่อังกฤษด้วย ผมซื้อมันมาเยอะแยะเลยล่ะ! เรื่องที่ทำให้เหนื่อยยากลำบากสำหรับผมก็คือ เป็นล่ามให้กับทุกๆคนล่ะนะ ตอนที่ผมไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้ากับจิเนน แล้วแยกจากร้านที่ยาบุคุงอยู่ แล้วยาบุคุงก็โทรมาหาว่า “โทษที ช่วยมาเป็นล่ามให้ทางนี้ที~”ล่ะ ผมแทบจะวิ่งด้วยความเร็วแสงท่ามกลางห้างอันใหญ่โตเลย(หัวเราะ)
นากาจิม่า ยูโตะ
●ทัวร์โรงแรมน่าสนใจมากเลย! การแสดงน้ำพุของเบลลัจจิโอ้ก็สุดยอดไปเลย อย่างโรงแรมเอ๊กซ์คาลิเบอร์ ที่มีตึกที่รูปร่างเหมือนกับปราสาทเลย โดยเฉพาะพวกสเกลการแบ่งเป็นชั้นเป็นห้องน่ะใหญ่มากๆเลยล่ะ อย่างเช่นหมายเลขของห้องพักก็จะเป็น “11081” ทำนองนี้ จำนวนเลขห้องเยอะมากเลยล่ะ (หัวเราะ) แต่ว่า ผมน่ะกลัวภาษาอังกฤษล่ะ พูดถึงผู้คนที่อยู่ที่นี่เค้าก็จะพูดกับผมทำนองว่า “คุณพูดภาษาอังกฤษได้มั้ย?” เค้าเข้ามาถามคำถามแบบถาโถมเข้ามาหาผมเลยล่ะ เทียบกับปีที่แล้วที่ไปฮาวาย ความรู้สึกมันค่อนข้างจะต่างกันมากทีเดียวเลยล่ะ แต่ว่าเรื่องนี้น่ะ เป็นการผจญภัยครั้งใหม่เพื่อที่จะทำให้ตัวเราโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นล่ะ!
●การไปเที่ยวในครั้งนี้นั้น ผมได้พบเจอกับสัตว์มากมายเลย อย่างเช่นพวกลาป่า นกยูงเป็นต้น เหมือน กวาง? กระต่าย? ผมได้เจอสัตว์ที่ผมไม่ค่อยรู้จักด้วยล่ะ ช่วงที่รถกำลังขับอยู่ ก็จะมีพวกสัตว์ป่าอยู่ทั่วไปเลยล่ะ อีกทั้งได้ขี่ม้าที่ผมชอบมากด้วย สนุกมากเลย ม้าของที่นี่มีความรู้สึกไวกว่าม้าที่ผมขี่เป็นประจำที่ญี่ปุ่นเสียอีก เพียงแค่ใช้ขาเคาะไปตรงบริเวณท้องเท่านั้น มันก็เดินไปข้างหน้าแทบจะในทันทีเลยล่ะ! ยังไงมันก็แตกต่างกันล่ะน้า~ ถ้าได้มาที่นี่อีกล่ะก็ คราวหน้าผมอยากจะขี่มันวิ่งไปรอบๆท่ามกลางธรรมชาติเลย!
ทาคาคิ ยูยะ
●มันเป็นเมืองที่ผมชอบเลยนะ ลาสเวกัสน่ะ ไม่รู้ทำไมแต่มันรู้สึกเหมือนมันเปล่งประกายระยิบระยับ แล้วก็มีบรรยากาศที่ดูรื่นเริงทำนองว่า “เยยย้♪”อะไรประมาณนั้นนี่? แม้ว่าจะพักอยู่ในห้องพักของโรงแรมก็ตาม ผมก็จะได้ยินเสียงเพลงดัง “ตึง! ตึง!” ตลอด24ชั่วโมงเลย บรรยากาศแบบนี้ ผมเองก็คิดว่าไม่น่าเชื่อเลยว่าเสียงนั้นมันจะมาจากสถานที่อื่นน่ะ ครั้งนี้ เป็นครั้งแรกที่ผมได้ลองขี่ม้า แต่ว่ามันสนุกมากเลย ผมอยากลองขี่มันออกไปในสถานที่ต่างๆให้มากกว่านี้จังเลย พูดกันแบบตรงๆเลยก็คือ ครั้งแรกที่เริ่มขี่มันผมไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ขี่มันหรอก(หัวเราะ) แต่ว่าพออยู่บนหลังม้าแล้วมองเห็นวิวได้สวยงามมาก มากจนเกินไปจนผมรู้สึกประทับใจมากเลยจริงๆ! เพราะบุญคุณของลาสเวกัสแท้ๆเลย
● ผมตั้งใจเรียนเกี่ยวกับภาษาอังกฤษอยู่หรอกนะแต่ว่าพอเอาเข้าจริงไปคุยกับคนที่อยู่ที่นั่นแล้ว…ก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่เค้าพูดเลย(หัวเราะ) ผมรู้สึกว่าครั้งนี้จับใจความคำศัพท์ประโยคที่พูดได้ค่อนข้างมากกว่าตอนที่ไปฮาวายอีก แต่ก็ไม่สามารถพูดมันได้อย่างถูกต้องตรงความหมายได้เลย ยังไงผมก็ชอบอเมริกา เพราะฉะนั้นแล้วเป้าหมายของผมก็คือ เล่าเรียนภาษาอังกฤษจนชำนาญแล้วไปเที่ยวเองคนเดียว! ผมคิดว่า ปีหน้าผมอยากลองไปเที่ยวที่นิวยอร์คเองคนเดียวดูล่ะ
ยามาดะ เรียวสุเกะ
●สิ่งที่ผมให้ความสนใจในการไปเที่ยวครั้งนี้ก็คือ แมงป่อง! มันดูเหมือนกับจะไต่ไปตมโขดหิน หรือไม่ก็พวกเปลือกไม้แห้งๆ การที่จะได้เห็นมันขึ้นมาตามหลุมหรือพื้นดินที่แห้งๆน่ะไม่ค่อยมีโอกาสที่จะได้เห็นเท่าไหร่เลย ถ้าเป็นที่ทะเลทรายล่ะก็คงจะมีมันอยู่แน่นอนเลยน้า ผมไม่เคยเห็นของจริงมาก่อนเลยแม้แต่สักครั้งเดียว เพราะอย่างนั้นแล้วก่อนที่จะกลับผมอยากจะเจอมันให้ได้เลยล่ะ!
●ตอนที่ไปทะเลสาปมีตกัน ผมได้เจอกับบรรดาคุณลุงที่ขี่รถมอเตอร์ไซค์ที่โคตรเท่ห์ล่ะ ผมใฝ่ฝันที่จะมีรถมอเตอร์ไซค์สไตล์อเมริกัน ตอนที่ผมได้ลองยืมขี่ดูนั่น ผมรู้สึกประทับใจมากๆเลยล่ะ! …ในเวลาเดียวกัน ขาของผมมันยืดไม่ถึงพื้นดินล่ะ ผมคิดเลยว่า “คนอเมริกานี่ ขายาวจริง!” ล่ะ(หัวเราะ) เสน่ห์ของมอเตอร์ไซค์ก็คือ การที่ตัวเองได้ปรับตกแต่งรถได้ตามแต่ที่เราชอบล่ะ เวลาที่ผมดูนิตยสารรถมอเตอร์ไซค์ผมมักจะพูดอย่าเพ้อฝันว่า “ถ้าเป็นชั้นล่ะก็ อยากได้คันสีนี้จังเลยน้า” ล่ะ ดูท่าทางว่าตัวของผมเองจะรู้สึกว่าอยากที่จะได้พวกรถมอเตอร์ไซค์มากกว่าพวกรถยนต์เสียอีก ถ้าคราวหน้ามาที่ลาสเวกัสล่ะก็ ถ้าได้ขับมอเตอร์ไซค์ไปบนถนนที่กว้างใหญ่แล้วล่ะก็จะดีมากเลยน้า
Credit : ALLABOUTHEYSAYJUMP
