คุณจะทำอะไรก่อนที่การแสดงไลฟ์จะเริ่ม? ยาบุ-ฮิคารุ-จิเน็น-ยามะดะ-ไดกิ Hey! Say! JUMP

คุณจะทำอะไรก่อนที่การแสดงไลฟ์จะเริ่ม? …

จิเน็น : ในเวลาช่วงพักระหว่างการแสดงรอบแรกและรอบที่สองของซัมมารี่ภายในวันเดียวกันนั้นเอง เกิดเหตุการณ์หลายอย่างมากในตอนที่เหล่าเมมเบอร์นั้นหลับปุ๋ย ที่นั่นมีห้องที่ปูด้วยเสื่อทาทามิในห้องบริเวณที่ใช้แต่งตัวของพวกเรา เพราะงั้นพวกเราเลยเอาฟูกไปวางลงที่นั่นแล้วก็งีบหลับกันเลย มันไม่ใช่แค่ได้เพิ่มพลังให้เข้มแข็งและฮึดสู้ขึ้นเท่านั้น หลังจากนอนหลับกันแล้ว มันทำให้ผมรู้สึกว่าการแสดงสดที่พวกเราได้ทำกันในเมื่อชั่วโมงก่อนนั้นมันเหมือนกับผ่านมาค่อนข้างนานแล้วเลยล่ะ พวกเราเลยสามารถก้าวไปสู่การแสดงต่อไปด้วยความรู้สึกใหม่อีกด้วย

ยามะดะ : ตามปกติผมก็จะฝึกฝนกล้ามเนื้อหรือไม่ก็นอนหลับครับ นอกจากนั้นผมยังเก็บสะสมพลังงานให้มากขึ้นด้วยการกินอาหารที่เค้าจัดเตรียมมาให้ หลังจากผ่านการแสดงแต่ละรอบมาแล้ว ผมจะผอมลงถึง 2 กิโลกรัม เพราะงั้นผมเลยไม่มีปัญหากับการกินอาหารเยอะๆ ก่อนการแสดงล่ะ

ยาโอโตเมะ : ผมจะกินหรือไม่ก็คุยเล่นกับเหล่าเมมเบอร์ แล้วก็ ถ้าเกิดว่ามีการแสดงสองรอบในวันเดียวกัน ท่ามกลางเมมเบอร์ทั้งหลาย พวกเราทำตารางเวลาสำหรับการงีบหลับกัน (หัวเราะ) อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเราจะมีเวลานอนแค่เพียงสามสิบนาทีเท่านั้นแต่พวกเราก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาได้นะ …

คุณจะ “เตรียมพร้อม” กับอารมณ์ของตัวเองในสถานการณ์แบบไหน?

จิเน็น : ในช่วงเวลาแห่งการรอคอยอันแสนยาวนานก่อนที่ผมจะต้องปรากฏตัว ผมเริ่มคิดถึงอะไรหลายๆ อย่างและเริ่มที่จะหยุดยั้งความกดดัน ผมหมายถึง ถ้าเกิดช่วงเวลาที่ต้องรอคอยสำหรับการเล่นโรลเลอร์ คอสเตอร์มันยาวนานแล้วล่ะก็ ใครคนหนึ่งก็จะต้องค่อยๆ รู้สึกกลัวมากขึ้นใช่ไหมล่ะ แต่ผมเป็นคนประเภทถ้าอยู่ในโรงเรียนก็จะเป็นคนที่สอบร้องเพลงเป็นคนแรก เพียงเพื่อที่จะให้มันจบลงเร็วๆ เท่านั้น กับคอนเสิร์ตก็เหมือนกัน เมื่อใกล้ถึงโซโล่ของผม ผมจะหยุดคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เรื่องนั้นและเริ่มเกิดอาการประหม่าสุดๆ เพราะงั้นมันคงจะดีไม่น้อยถ้าผมมีเวลาสั้นๆ สำหรับเตรียมใจสักหน่อย

อาริโอกะ : เปรียบเทียบกับคนอื่นๆ แล้ว”สวิตซ์” ของผมดูเหมือนจะเปิดช้าไปสักหน่อย แม้ว่าพวกเราจะไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย ผมจะไม่แสดงมันออกมาทางสีหน้าหรอกนะ….แม้ว่าหัวใจผมจะเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งก็ตามแต่คุณก็สังเกตเห็นมันไม่ได้หรอก (หัวเราะ)

ยาบุ : ผมรู้สึกประหม่ามากวันก่อนการแสดงวันแรกหรือหลังจากนั้น แต่ไม่ก็ใจเย็นลงไม่ได้เลยไม่ว่าผมจะทำอะไรก็ตาม เพราะงั้นผมเลยฟังเพลงของศิลปินที่ผมชอบ แล้วก็ร้องมันออกมาเสียงดังๆ ในตอนอาบน้ำและเตรียมกับสำหรับการเปิดการแสดง แม้ว่าผมจะไม่มีการเตรียมใจเลยก็ตามแต่ในช่วงที่ผมก้าวขึ้นสู่บนเวทีและได้พบกับแฟนๆ มันไม่น่าเชื่อหรอกนะแต่ตัวผมได้เตรียมพร้อม 100 เปอร์เซ็นต์ไปอย่างธรรมชาติเลยล่ะ (แนวๆ ไม่ได้เตรียมตัวแต่พอถึงเวลาก็ปรับอารมณ์เองอัตโนมัติน่ะจ้ะ )

คุณจะเตรียมตัวสำหรับการเดินทางไกลเมื่อไหร่?

จิเน็น : ในตอนที่มีทริปของโรงเรียนเมื่อก่อน ผมเตรียมตัวในคืนก่อนเดินทาง ผมคนข้างจะจัดเตรียมกระเป๋าเดินทางได้ดีเพราะงั้นผมเลยสามารถจัดการเตรียมกระเป๋าเสร็จได้ภายในเวลาเพียงสามสิบนาที! สำหรับทริปไปต่างประเทศนั้นผมจะต้องเอาเสื้อผ้าสไตล์ตะวันตกไปมากกว่าหนึ่งเซ็ตเพื่อจะได้ใช้ได้ทุกสถานการณ์ตลอดเลยล่ะ ถึงแม้ว่าผมอาจจะเป็นคนประเภทที่แบบ “คนอื่นในเมมเบอร์น่าจะเอาไอ้นี่ไปนะ…” และผมก็จบลงด้วยไม่ได้เอาของชิ้นนั้นไปและขอยืมเอาจากเมมเบอร์คนอื่นนั่นแหละ (หัวเราะ)

ยามะดะ : ผมต้องตื่นเต้นกับทริปนั้นแน่ๆ ฉะนั้นผมคงจะเริ่มเตรียมตัวตั้งแต่สามวันก่อนออกเดินทางและจำลองสถานการณ์ดู (คนญี่ปุ่นมักจะพูด “การจำลอง” ให้หมายความว่า จินตนาการการฝึกซ้อม อะไรทำนองนี้)

อาริโอกะ : ผมมักจะแพ็คของเยอะมาก ผมมักคิดอยู่เสมอเลยว่า “อ๊า ฉันควรเอาไอ้นี่ไปนะ” และอยากจะเอาของๆ ผมไปด้วยให้หมดเลย เพราะงั้นผมจะเตรียมของทุกอย่างจริงๆ ก็คืนก่อนวันเดินทางนี่แหละครับ แล้วผมก็จะเตรียมที่ใส่โทรศัพท์และกล้องดิจิตอลแล้วก็พวกหยูกยาสำหรับดวงตาแล้วก็ท้องด้วยครับ

ยาบุ : ผมจะเริ่มเตรียมของในหนึ่งวันก่อนเดินทาง ผมจะต้องตรวจสอบแผนที่บริเวณรอบๆ โรงแรมที่จะไปพักจากนิตยสารท่องเที่ยวแน่นอน ตั้งแต่ตอนที่ผมยังเด็กมากๆ ผมนั้นชื่นชอบการดูแผนที่มาโดยตลอด เพื่อที่จะมั่นใจว่าผมจะไม่หลงทางในสถานที่จริง ผมจะจำหลักปักเขตแดนและชื่อของถนนใส่ลงในความจำของผมซ้ำๆ หลายๆ รอบ เพราะงั้นผมจึงสามารถเริ่มต้นการท่องเที่ยวที่น่าสนใจได้อย่างสบายใจ

สำหรับการแสดงซัมมารี่ คุณได้ฝึกซ้อมรับมือกับอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?

ยามะดะ : ผมจะทานอาหารตามที่กำหนดและพยายามที่จะไม่ทานหลังหกโมงเย็น ผมเริ่มทำแบบนี้ตั้งแต่สามเดือนที่แล้วและน้ำหนักก็ลดไปได้ห้ากิโล และในตอนนี้ไขมันในร่างกายของผมเหลือประมาณ 5-7 % แล้ว!!! ผมรู้สึกว่าตัวเบาโหวงขึ้นอย่างชัดเจนเลยล่ะแล้วผมก็สามารถเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วว่องไวขึ้นด้วย

อาริโอกะ : ผมพยายามที่จะไม่ลืมยืดเส้นยืดสายหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว ถ้าผมทำแบบนี้เป็นกิจวัตรประจำทุกวันก่อนนอนล่ะก็ ด้วยอะไรก็ตามแต่ผมได้ค้นพบหนทางที่จะนอนหลับได้ง่ายขึ้นล่ะ!

ยาโอโตเมะ : ตามปกติ ผมก็ฝึกฝนร่างกายตัวเองเป็นประจำอยู่แล้ว เพราะงั้นผมจึงทำบันทึกการควบคุมน้ำหนักเพิ่ม ด้วยการบวกเพิ่มอะไรใหม่ๆ เข้าไปคือ yuzu ponzu(เป็นซอสที่ประกอบด้วยซอสเต้าเจี้ยวกับน้ำส้มสายชูหรือน้ำส้ม,น้ำมะนาว, น้ำมะกรูดอะไรพวกนี้) ผมพยายามที่จะกะปริมาณมืออาหารให้สมดุลกับอาหารหลักจำพวกผัก และผมก็แข็งแรงขึ้นได้จากมิโซะราเมนของโปรดด้วยการกินมันสี่ครั้งต่อวัน

คุณเป็นพวกที่ต้องอ่านและแก้ไขเมล์ที่กำลังจะตอบกลับก่อนที่จะส่งไปหรือไม่?

จิเน็น : อืม…ผมก็สงสัยเหมือนกันนะ! ผมว่าผมน่าจะตรวจสอบเมล์ก่อนถ้าเกิดว่ามีส่วนที่สำคัญๆ สำหรับเพื่อนๆ แล้ว ผมไม่อยากจะใช้เวลามากเท่าไหร่และอยากจะส่งกลับให้มันเร็วๆ เพราะงั้นผมเลยไม่ตรวจสอบอะไรเลยล่ะ

ยามะดะ : ไม่ ไม่เลย ผมมักจะส่งไปโดยที่ไม่มีการอ่านมันซ้ำอีกรอบตลอดแหละ หลังจากที่ผมส่งไปแล้ว ผมก็จะเป็นแบบ “โอ๊ะ~!?”  และแม้ว่าผมจะแก้ไขจุดผิดพลาดให้ถูกโดยอัตโนมัติและอะไรทำนองนี้ ผมก็จะแบบ “เอาละ ช่างมันเถอะ!” (หัวเราะ)

ยาโอโตเมะ : ผมชอบส่งมันไปเลยหลังจากที่พิมพ์เนื้อหาเสร็จแล้ว และเพื่อนผมจะหงุดหงิดที่ผมทำข้อผิดพลาดไปเยอะมาก ผมเป็นคนแบบนั้นแหละ หลังจากที่ส่งข้อความไปก็จะแบบ “โอ้ให้ตายเถอะ! ฉันทำมันอีกแล้วอ่ะ” เมื่อผมเห็นข้อความที่แสดงขึ้น

คุณจะทำอย่างไรถ้าหากว่าคุณสามารถมองเห็นอนาคตได้?

จิเน็น : ผมก็คงจะเป็นแนวๆ ลองที่จะมองดูตัวเองในสิบปีข้างหน้า เหมือนอย่างอะไรที่ผมกำลังทำอยู่นะ…นอกเหนือจากนั้น ผมก็อยากจะเห็นให้ชัดเจนไปเลยว่าผมจะตัวสูงขึ้นจริงๆ หรือเปล่า (หัวเราะ)

ยามะดะ : ผมคงจะอยากเห็นว่าผมจะได้แต่งงานจริงๆ ไหม? ผมอยากแต่งงานนะและตั้งแต่ตอนที่ผมโตมาอย่างลงตัวกับพี่สาวและน้องสาวของผม ผมก็อยากจะมีลูกสามคน ผมอยากเป็นให้เหมือนพ่อแม่ของผมน่ะ ยังคงไปสวนสาธารณะและสนามเด็กเล่นทั้งยังไปช็อปปิ้งกับพวกเราอีก และเป็นคนที่สามารถเข้ากับพวกเราได้เป็นอย่างดีด้วย

อาริโอกะ : ผมอยากจะเห็น Sagrada Familia มรดกของโลกในสเปนที่เสร็จสมบูรณ์ ผมค้นพบเสน่ห์ของมันจากเรื่องจริงที่ว่าการก่อสร้างนั้นเริ่มมาตั้งแต่ 129 ปีก่อนและไม่ได้รับการสร้างให้เสร็จสมบูรณ์มาเป็นเวลานาน ในบริเวณใกล้ๆ แถวนี้ก็คงจะเปลี่ยนไปเหมือนกัน และผมรู้สึกว่ามุมมองของชีวิตก็คงจะเปลี่ยนด้วยเช่นกันถ้าผมได้เจอกับมันเองจริงๆ น่ะนะ

ยาโอโตเมะ : ผมสนใจใน รัฐแห่งศิลปะ เทคโนโลยี มากกว่าตัวผมเองซะอีก ผมสงสัยว่าเทคโนโลยีการป้องกันอาชญากรรมจะก้าวหน้าไปได้ไกลสักแค่ไหน…แล้วก็มันคงจะดีไม่น้อยเลยถ้าความร้อนถูกปรับเปลี่ยนให้เป็นไปตามการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิของร่างกายมนุษย์

ยาบุ : ถ้าผมล่วงรู้อนาคตได้ล่ะก็ทุกๆ วันที่ผ่านไปก็จะเต็มไปด้วยความน่าเบื่อ เพราะฉะนั้นผมจึงไม่อยากจะเห็น (อนาคต)  หรอกนะ… อย่างไงก็ตามผมอยากจะย้อนกลับไปในอดีตมากกว่านะ (หัวเราะ) มันคงจะเยี่ยมสุดๆ ไปเลยไม่ใช่เหรอถ้าเราสามารถย้อนกลับไปในช่วงเวลาสนุกๆ ของชีวิตได้น่ะ? (ชอบความคิดพี่บุมาก)

คนที่คุณรู้สึกว่าเป็นพันธมิตรที่ดีที่สุดคือใคร?

อาริโอกะ : เมื่อผมคิดถึงการมีอยู่ของเหล่าเมมเบอร์ ผมจะรู้สึกเข้มแข็งขึ้น พวกเขาสามารถเอาใจใส่ผมและทำให้ผมวางใจในตัวพวกเขาได้ และผมได้อยู่กับพวกเขาในช่วงเวลาที่ยาวนานยิ่งกว่าอยู่กับครอบครัวผมเสียอีก เพราะงั้นพวกเขาจึงอยู่ในสถานที่พิเศษในหัวใจของผมไงล่ะ

เวลาที่คุณเหนื่อยล้าคุณจะผ่อนคลายยังไง?

ยาโอโตเมะ : ผมจะไม่นอนหลับยามที่เปิดแอร์คอนดิชั่นไว้ แต่ผมจะนอนหลับด้วยหมอนน้ำ! เมื่อหัวของผมเย็นมันก็จะกระจายไปทั่วร่างกาย เพราะมันให้ความรู้สึกดีและก็ช่วยประหยัดไฟฟ้าด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลย!

คุณจะเก็บแรงกระตุ้นไว้ได้อย่างไรเมื่อคุณมีตารางเวลาที่มีการแสดงเยอะมาก อย่างเช่นซัมมารี่?

ยาบุ: ในทุกๆ การแสดง ผมจะไปทำอะไรบางอย่างบนเวทีเพื่อกระตุ้นตัวเองขึ้น นอกเหนือจากนั้น ผมจะงีบหลับระหว่างการแสดงแม้ว่ามันเหลือเวลาแค่ยี่สิบนาทีเพื่อพักผ่อนและเตรียมพร้อมสำหรับการแสดงรอบที่สองก็ตาม

มีเมนูอร่อยๆ ที่คุณเพิ่งค้นพบเมื่อเร็วๆ นี้ไหม?

ยาบุ: ผมเคยเกลียดมะเขือเทศมากๆ จริงๆ นะ แต่เพื่อนของผมกลับกินมันอย่างกับว่ามันเป็นอะไรที่อร่อยมากยังไงยังงั้น แล้วเพราะอะไรไม่รู้ผมถึงได้อิจฉานิดหน่อยและยัดมะเขือเทศไปจนเต็มปากเพื่อกำจัดความรังเกียจของผมที่มีต่อมันออกไป แล้วผมก็ได้สัมผัสกับรสชาติของมัน (หัวเราะ) หลังจากนั้นผมก็เริ่มติดใจมะเขือเทศและตามหาวิธีการทำมะเขือเทศยังไงให้อร่อย ในตอนนี้ผมกำลังกินมะเขือเทศจิ้มเกลือแบบง่ายๆ อยู่ล่ะ

คำพูดแบบไหนของผู้หญิงที่จะทำให้คุณมีความสุขได้?

ยาโอโตเมะ : “น้ำหนักคุณเพิ่มแล้วนะ!”

จิเน็น : “คุณน่ารักจังเลย~”

ยามะดะ : “รอยยิ้มของคุณน่ะยอดเยี่ยมที่สุดเลย!”

อาริโอกะ : “คุณแมนมาก!!”

ยาบุ : “คุณเป็นคนที่เชื่อถือได้!”

เรื่องโชคดีที่ได้เจอล่าสุด?

ยาบุ : ผมได้ไปซื้อของหลังจากที่วางแผนเรื่องงบประมาณอะไรพวกเสร็จ แต่โชคดีมากๆ ที่ที่นั่นกำลังอยู่ในช่วงลดราคาพอดี ผมต้องขอบคุณสำหรับเรื่องนี้มากเพราะมันทำให้ผมได้ซื้อเครื่องแต่งกายเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง โชคดีจริงๆ!!

อาริโอกะ : ตอนนั้นผมคิดว่าผมจะไปขึ้นรถไฟช้าเสียแล้วและคิดอยู่อย่างเดียวว่า “ฉันต้องไปขึ้นไม่ทันแน่ๆ…” และก็รีบเร่งพุ่งตัวให้เร็วขึ้นอีก แต่แล้วรถไฟที่ผมไปขึ้นประจำกลับออกช้าประมาณสองนาทีและผมก็สามารถขึ้นมันทันในที่สุด!

ยามะดะ : ผมมีความสุขมากที่ผมสามารถจัดการกับข้อสอบวิชาจริยธรรมได้หมดแม้ว่าผมจะได้เรียนเพียงหนึ่งวันก่อนสอบก่อนตาม!

จิเน็น : ท่าเต้นท่าหนึ่งของ SUMMARY 2011 มีสเต็ปที่ยากอยู่ท่าหนึ่งแต่ผมสามารถจดจำมันได้ระยะเวลาอันสั้นที่สุดแสนจะน่าตื่นตาตื่นใจ (?) เพราะงั้นนั่นน่ะเป็นเรื่องที่โชคดีมากเลย

ยาโอโตเมะ : ตอนที่ผมไปซื้อเสื้อผ้า ผมได้ซื้อสินค้าตัวอย่างในราคาที่โคตรถูกเลย!

เรื่องโชคร้ายที่ได้เจอล่าสุด?

ยาบุ  : ที่หุ้มเครื่องชาร์ตโทรศัพท์ของผมมันหลุดออกเมื่อไม่นานมานี้แล้วผมก็ทำมันหายไป…มันหลุดออกมาได้ง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน ยังไงก็ตามที่จริงผมก็ทำมันตกไปก่อนหน้านั้นสามรอบแล้วล่ะ (ร้องไห้)

อาริโอกะ : เสื้อยืดที่ผมอยากได้ดันขายหมดเกลี้ยงเลย…เค้าบอกผมว่ายังเหลือแค่เสื้อแบบผู้หญิงเท่านั้นแล้วผมก็เลนลองใส่มันดู ผมใส่ได้พอดีนะ ทว่า การดีไซน์ตรงแขนเสื้อมันดูเป็นผู้หญิงมากไปหน่อย เพราะงั้นมันเลยโคตรจะหน้าอายมากๆ

ยามะดะ : ผมมีเงินอยู่ในกระเป๋าเงินแค่ 500 เยน (หัวเราะ) และผมก็ต้องซื้อชุดเซตนี้ที่ผมอยากได้มาก เพราะงั้นผมเลยเที่ยวตามหาธนาคารอย่างเมามัน แต่มันดันปิดก่อนเวลาปกติและผมก็ไม่สามารถถอนเงินออกมาได้เลยสักเยน

จิเน็น : ผมยังไม่ได้เจอเรื่องโชคร้ายอะไรหรอกนะ แต่ถ้าต้องพูดล่ะก็ ก็คงต้องเป็นเรื่องที่ผมไปถึงจุดนัดหมายเร็วไปหน่อย แล้วรถของคุณผู้จัดการยังคงมาไม่ถึง…

ยาโอโตเมะ : ผมเป็นคนที่มีแรงดึงดูดกับพวกยุงมาก และแม้แต่วันนี้ผมก็โดนพวกมันกัดถึงสามครั้งตอนที่กำลังถ่ายทำ มันคันสุดๆ ไปเลยอ่ะ!! ผมมีแนวโน้มจะโดนกัดมากกว่าคนอื่นๆ ที่อยู่ในที่เดียวกันด้วยแหละ

Come on! กำหนดการณ์ที่จะต้องทำสำหรับฤดูร้อนนี้! SUMMARY 2011ได้เปิดฉากขึ้นแล้ว!

การแสดงที่เต็มไปด้วยคามสนุกสนานที่สามารถร่วมสนุกได้ทั้งคนวัยเด็กและวัยผู้ใหญ่ ทั้งผู้ชายและผู้หญิงได้เปิดการแสดงขึ้นแล้วตั้งแต่วันที่ 8 กรกฎาคมที่โตเกียว ซิตี้ ฮอลล์ นี่เป็นการแสดงที่อัดแน่นไปด้วยการแสดงที่น่าตื่นตาตื่นใจอย่างเช่นการเดินบนเชือกที่ตึง การห้อยโหนตัว การแดสงไทโกะญี่ปุ่น การเดินขบวนและการเล่นกล SUMMARY 2011 คือการแสดง-ที่ควรค่า-แก่การชม จริงๆ ที่ซึ่งเหล่า Hey! Say! JUMP จะทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างของพวกเขาเพื่อนำเสนอการแสดงนี้

จิเน็น : พวกเราสามารถเข้าถึงเหล่าแฟนๆ ได้มากกว่าที่ผ่านมาและที่นั่นก็เต็มไปด้วยจิตวิญญาณ ผมจะพยายามอย่างหนักเพื่อจะได้ไม่ล้มเหลวกับการโหนตัวเหมือนปีที่ผ่านมา!

ยามะดะ : เปรียบเหมือนกับเป็นที่พบปะสำหรับแฟนๆ กับเมมเบอร์ทุกคนกับการแสดงที่เข้ากันกับบุคลิกของแต่ละบุคคล ช่วยตั้งหน้าตั้งตาดูด้วยนะครับว่าพวกเราเติบโตขึ้นมากแค่ไหน!

ยาโอโตเมะ : เราจะนำเสนอการแสดงที่ไม่ด้อยไปกว่าการแสดงปีที่แล้ว เพราะอย่างนั้นผมคิดว่ามันคงจะดีไม่น้อยเลยถ้าหากพวกเราสามารถสร้างความทรงจำหน้าร้อนที่วิเศษสุดกับผู้ชมและเหล่าเมมเบอร์ทุกคน

ยาบุ : มีการแสดงมากมายเลยที่คงไม่สามารถทำให้สำเร็จได้หากพวกเราขาดความเป็นหนึ่งเดียวของกลุ่ม เพราะอย่างนั้นพวกเราจึงทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างของพวกเราลงไปในทุกๆ การแสดง ในหนึ่งเดือนนี้พวกเราจะทำการแสดงที่โตเกียวโดม ซิตี้ ฮอลล์ ผมอยากจะสร้างสรรค์งานให้ดำเนินไปอย่างราบรื่น เพราะงั้นพวกเราจึงสามารถนำการแสดงมาระเบิดออกมาที่เคียวเซร่าและโตเกียวโดม

อาริโอกะ : พวกเราได้ยกระดับการแสดงมากมายเมื่อเทียบกับปีที่แล้วเพื่อจะได้ทำมันในการแสดงครั้งนี้เพื่อให้คนที่เคยได้ดูมันแล้วสามารถร่วมสนุกได้อีกครั้งหนึ่ง เพราะฉะนั้นช่วยเดินทางมาชม SUMMARY 2011 ด้วยนะครับ

Credit : ALLABOUTHEYSAYJUMP